I'm coming home

Mijn allerlaatste blog vanuit Ghana.. Alweer bijna thuis, wat is de tijd snel gegaan! Vrijdagavond half 11 sta ik weer op de nederlandse bodem. Ik heb nu wel veel zin om naar huis te gaan, iedereen weer te knuffelen, maar toch is het ook wel heel gek. Dan zit de reis waar ik zo'n tijd naar uitgekeken heb er gewoon op. Het was een geweldige ervaring, hele mooie dingen gezien, heftige dingen gezien, bijzondere dingen beleefd, geweldige mensen ontmoet en echt een tweede familie in Ghana er aan over gehouden. Nu zijn zoveel dingen hier alweer zo gewoon geworden, dingen waar je niet eens meer gek van op kijkt. Ik ga Ghana zeker missen, de vrolijke en hulpvaardige mensen, heb echt gezien dat mensen hier zo positief in het leven staan terwijl ze soms zo weinig hebben, maar toch gelukkig en zo gastvrij zijn.

Afgelopen donderdag had ik mn laatste dagje bij het weeshuis in tamale, heb daar eigenlijk maar 2 weken gewerkt, veelste kort voor een weeshuis natuurlijk, maar toch heb ik even de verschillen kunnen zien. Ben echt blij dat ik mn 4 maanden in het weeshuis in Kumasi heb geholpen in plaats.van daar. Maar evengoed gek om die schattige kindjes daar ook gedag te zeggen. Vrijdag met al mn spullen mee in het busje dat Bash had geregeld, ik ging namelijk eerst nog met nog 7 andere vrijwilligers naar Wechiau, de nijlpaarden. We vertrokken om 9 uur ongeveer, het zou 7 uur rijden zijn. Wij waren echter om half 11 savonds op plaats van bestemming, meer dan 13 uur later.. Het begon al dat we nog niet eens tamale uit waren, de auto wilde niet meer starten, uiteindelijk kwam er iemand anders bij en was het weer opgelost. Een stuk verderop hoorde we opeens een heel kabaal, lag de halve band eraf. Duss band verwisselen. Toen ging het goed, tot we savonds om half 7 bíjna er waren, we waren in het dorpje ervoor, toen hij weer niet startte. Dit keer lukte het alleen niet om op te lossen. Wij bij het lokale winkeltje maar even wat drinken gehaald, die vrouw had meteen big business zoveel blanken in een uitgestorven dorp. Bash had bij een huis om kokend water gevraagd, dus konden we langs de kant van de weg onze noodles warmen. Onder toeziend oog van alle kinderen van het dorp die op onze restjes zaten te aasen natuurlijk. Om 10 uur kwam er een ander busje om ons het laatste stukje verder te brengen. In wechiau is een lodge, heel primitief, er is geen stroom en water en je slaap eigenlijk altijd buiten onder een klamboe. Maar wel een mooi project want van de inkomsten van het toerisme profiteerd de hele community, ze hebben bijvoorbeeld een school gebouwd. De volgende ochtend gingen we op riviersafari, in een kano op de black volta, de ene oever is ghana en de andere burkina faso. We hebben 4 nijlpaarden gezien, best wel gaaf. Je kon er alleen niet zo dichtbij komen want dan kunnen ze heel gevaarlijk zijn. Smiddags zijn we naar Wechiau gegaan, naar de lokale markt voor boodschappen voor lunch en avondeten. Savonds was er een culturele dans, best wel gaaf want het was niet zoals ik eerder heb gezien dat het echt een groep dansers was die kwamen optreden, maar het was echt het hele dorp ongeveer man/vrouw jong/oud en die hadden meer hun eigen feestje eigenlijk, dus het was niet zo gemaakt voor ons. Ze hadden ook een kampvuur en lokaal pitobier en drums enz. Later kwamen ze in een kring staan en moesten wij ook de raarste bewegingen mee dansen. Het zijn hele aparte dansmoves. Het zijn de traditionele dansen die ze ook bij begrafenissen doen, bij begrafenissen trouwens, zetten ze het lijk op een stoel onder een boom voor 2 dagen en gaan er dan om heen dansen. Echt zo gek dat dat hier gewoon kan, een lijk voor 2 dagen in die brandende hitte op een stoel zetten.. Maargoed daarna werden we met het busje naar de bush gebracht, daar is een platform in een boom gemaakt en gingen we slapen. Heerlijk onder een mooi bladerendek en allerlei vogelgeluidjes.
Zondag zijn Annemiek en ik bij Wa afgezet en hebben wij de bus naar Kumasi gepakt, ook weer een reis van 7 uur. Om half 7 savonds was ik weer in mn oude vertrouwde dorp Saape, bij mijn weeshuis! De kinderen zaten allemaal voor de tv, en toen ik in de deuropening verscheen.was het een gegil en werd ik echt besprongen en geknuffeld, zo leuk. De hele avond lekker met ze zitten kletsen en spelleltjes gedaan. Enige nadeel dat ik maandagochtend weer afscheid moest nemen.. Om half 10 hadden we de bus naar Cape Coast. Daar lekker gegeten (ben deze dagen begonnen alvast weer aan westers eten te wennen!:) en op het strand gelegen. Ook zijn we nog naar elmina castle geweest, was best wel mooi en indrukwekkend. Nu zitten we in de bus naar Kokrobite, voor mijn laatste 2 nachtjes.
Vrijdagochtend vlieg ik om 10.10 met weer een overstap in Londen.
Ben heel benieuwd hoe het is om weer thuis te zijn, ik denk dat je bepaalde dingen echt wel meer ga waarderen en dankbaar voor zijn. Het is bij ons zo normaal dat er altijd eten is en dat je naar school ga, terwijl dat hier zovaak niet het geval is.
Nog even 2 daagjes bruin worden en dan zie ik jullie weer! Tot snel!

Liefsss