De eerste week!

Hallo lieve allemaal!

Eindelijk weer internet na een week, stelletje internetverslaafden dat we zijn ;)
De eerste week heb ik overleefd hoor! Ik ben mn reisdagboekje vergeten mee te nemen, dus hoop dat ik alles nog herinner ;)
Ik was gebleven bij zaterdag. Zaterdag avond gegeten in het guesthouse en de volgende dag gingen we met Randy, een van de vrienden of werknemers van Mr Prince, Accra verkennen. Hij zou ons de hele dag rondrijden.
Hij vroeg of we het leuk vonden om naar de kerk te gaan, nu hadden we al gehoord dat de kerkdiensten hier redelijk bijzonder zijn, dusss waarom ook niet!
Eerst kwamen we in allerlei wijkjes maar daar was de kerk dicht, dus op naar de volgende. Eenmaal daar aangekomen hoorde we al kneiterharde muziek uit de kerk komen, en dan niet dat wat je verwacht in een kerk maar eerder een soort heavy geschreeuw en alles. Er stond een complete band en de priester leek meer een soort artiest ofzo en was van alles aan het schreeuwen en soort van rappen.
Er stonden heel veel stoelen maar niemand zat, iedereen was een soort van aan het dansen en in zijn handen aan het klappen en dan in zich zelf aan het praten. Het leek ook wel een soort sekte ofzo.
En natuurlijk moesten wij ook mee dansen, dus stonden we daar met een soort zakdoek in onze hand tussen al die ghanezen mee te klappen en te dansen haha. Later deden we nog een soort polonaise in een rijtje door de kerk klappend. Toen we wilden weg gaan moesten we nog even terug komen en voor in de kerk staan bij de priester. De hele kerk heeft toen voor ons geboden ' god bless you, god bless you'. Heel gaaf.
Geloof is hier echt een big big thing. Ze vinden het echt heel vreemd als je niet geloof en er komen hele discussies van. Daarom ben ik er al van gaan maken dat ik ' een beetje' geloof, en ik denk dat ik maar christen word ofzo om het makkelijk te houden.
Vervolgens ging we naar het strand, jeeej zwemmen!
Nouja zwemmen..
1: Het waren hele hoge golven en stroming, dus het was meer staande blijven in de golven.
2: We werden van alle kanten belaagd door ghanesen, ze pakken je allemaal vast, bij je hand of om je middel, of ze tillen je gewoon op. Ze willen ook allemaal vrienden worden, erg aardig hoor maar een beetje te aardig, daarom was je op een gegeven moment alleen maar bezig met ' dont touch me'. Of ze denken te helpen omdat we niet kunnen zwemmen, terwijl de meeste ghanesen juist niet kunnen zwemmen.
Toen nog lekker op het strand wat gedronken en s avonds gingen we daar ook eten. We dachten laten we meteen maar ghanees eten, dus gingen we aan de banku. Dat is ook niet echt voor herhaling vatbaar.. Het is een soort deegbal met een heel pittig sausje, bij de eerste hap deeg denk je mwoah best te doen, maar als je vervolgens 2 bollen deeg moet eten.. Al snel kreeg ik het ook niet meer weg, gelukkig zat er nog een lekker visje bij.
Verder werden we aan het eind van de dag wel een beetje geconfronteerd met de armoede/cultuur hier. Onze gids randy vroeg tijdens het eten al of wij zijn eten konden betalen als dank voor de dag. Nou okee is goed. Maar voordat we terug zouden gaan begon hij redelijk confronterend tegen ons te praten dat het zo oneerlijk was dat wij vrijwilligers in kumasi straks mensen gaan helpen terwijl we die nog helemaal niet kennen en hem geen geld geven. Hij vroeg ons eigenlijk nogal om geld. Het is heel moeilijk voor hun om te begrijpen dat wij niet zo rijk zijn als ze denken, en dat we niet iedereeeeen geld kunnen geven. Daarna bleef hij nog een beetje doorgaan over hoe weinig geld hij had.

De volgende dag bracht hij ons ook naar het busstation in Accra om op de bus te stappen naar Kumasi. We hebben hem toen dan nog maar wel wat fooi gegeven. Het was wel heeeel fijn dat hij met ons mee ging wat ik weet niet hoe we ooit hadden moeten weten in welke bus we moesten stappen.
We moesten daar nog wel een tijdje wachten maar rond 11 uur vertrokken we. De busreis duurde ongeveer 4 uur en was heel mooi. Onderweg zag je het steeds groener worden, maar ook de wegen werden steeds slechter. Al snel hadden we hele stukken onverharde weg over het rode stof, en dat terwijl dat de hoofdweg is tussen de 2 grootste steden. Het was wel een confortabele bus.
Daar werden we opgepikt door Kony, de man van onze Nederlandse contactpersoon. We gingen naar hun huis en 's avonds met hun uiteten.
Zij hebben ook geen stromend water in hun huis, dus de wc moet je alleen doorspoelen bij een grote boodschap. Douchen doe je lekker met een emmertje! De bucketshowerrrr.

Op dinsdag ging Kony ons Kumasi, de stad laten zien. Wat een drukte. We gingen met een trotro (een uit elkaar vallend busje met heel veel mensen erin waar je overal uit en in kan stappen). Gelukkig was Kony bij ons want er staat niet op waar ze heen gaan, er rijden duizenden van die dingen en er zijn geen bushaltes. We gingen eerst naar de markt, de grootste markt van west-afrika. En groot was ie.. We liepen er een stuk doorheen, wat een chaos, het is overal zoooo smal en er lopen zoveel mensen met allemaal spullen op hun hoofd, of complete karren met vracht erop door de smalle steegjes. Na een tijdje gingen we op een hoger punt staan en vanaf daar kon je over de markt heen kijken, wat bleek; we hadden nog maar een ienieminnie stuk van die hele markt gehad terwijl dat al heel veel was. Later liet hij ons nog zien waar de banken, internetcafes en een supermarkt waren. Tussen de middag gingen we ergens bij een klein restaurantje langs de weg eten, ze eten hier 2x warm, dat is wel even wennen. We aten rijst (dat zullen we nog heeel veel eten).
Hierna liepen we naar een ander deel van de stad en kregen we djembeles. Dat was ook leuk. Vervolgens gingen we naar huis en s avonds gingen we jam eten. Dat is een soort aardappel maar dan iets droger, best lekker. Ze eten hier trouwens ook heel veel kip.

De volgende dag gingen we alvast de projecten en gastgezinnen bekijken waar we komen te werken. Ik zit samen met Vera-Marie, een ander Nederlands meisje, op hetzelfde project en hetzelfde gasthuis. Het is een heel klein weeshuisje met 20 kindjes, met een keuken gewoon op het houtvuur in de openlucht. Het schooltje dat iets verderweg is, is ook heel klein en schattig, gewoon lage muurtjes met wat golfplaten erboven, ook heel klein. Suze's (het andere nl meisje) gasthuis is echt heel groot en ook het weeshuis is best groot en luxe, dat is ook net nieuw.
Elke woensdag is er een meeting bij Maaike en Kony thuis voor alle vrijwilligers, dan kan je gewoon even gezellig met elkaar kletsen en meestal gaan ze dan westers eten. Op dit moment zat er maar 1 andere vrijwilliger, zij is hier al 4 maanden en blijft nog 4 maanden, echt super lang. We hadden mexicaans gekookt, erg lekker.

We gaan hier trouwens ook al rond 8/9 uur naar bed, want het word ook al heel vroeg donker. Je sta ook alweer ron 6 of 7 uur op. Ook was bij ons 3 avonden achter elkaar de stroom al even uitgevallen, dus gezellig met kaarsjes ;) Alleen het nadeel dat de ventilator het dan dus niet doet, dus het dan super warm is om te slapen.

Donderdag gingen we eerst naar het paleis van de chief/koning van het ashanti rijk. Dat is een heel groot gebied in ghana. Het oude paleis is nu een museum en het nieuwe is er naast. Was wel interessant alleen was niet alles te volgen met al die namen etc.
Daarna gingen we naar het zwembad. Was heel lekker om even af te koelen en daar te zitten. S avonds hebben we daar pizza gegeten.

Vanmorgen spullen weer ingepakt en heeft Kony ons bij het gastgezin gedropt. Bij ons op het project en in het gastgezin zit nu ook nog 1 andere vrijwilliger, een Canadese, ze praat heel erg veel haha. Mijn huis voor de komende maanden is wel een beetje kallig en armoedig huis, maar volgens mij wel lieve mensen. Er woont in elk geval mn hostpapa van wie ik zn naam nnog niet zo goed kan onthouden, een zoon denk ik: godbless, en voor de rest weet ik het nog niet. Er is daar ook geen stromend water, dus de bucketshower blijft nog even!
We gingen eigenlijk al vrij snel vanaf daar naar de stad. Voor het eerst zelf met een trotro. Uiteindelijk was het best makkelijk want we stapten voor het huis in en konden gewoon blijven zitten tot de stad (zitten ongeveer 3 kwartier van de stad af). Nu nog terug zien te komen.....

Zo nog even de stad in wat fruit kopen, en dan weer terug naar het gastgezin. Godbless belde net al heel beschermend waar we waren en hoelaat we thuis kwamen.
Ze zijn trouwens hier sowieso verslaafd aan bellen ofzo, want ze bellen echt heel veel, vaak alleen maar om te vragen hoe het gaat.Ik hoop dus maar niet dat ie me gaat stalken.. We will see! :)

Bedankt voor jullie lieve berichtjes en jullie horen het wel weer!
Dikke kussen!